اختلال پرخوری چیست

اختلال پرخوری یا اختلال اضطراب پر خوری یا Binge Eating Disorder یک اختلال روانی است که به صورت مزمن و تکراری از پرخوری بی‌ رویه و مفرط به همراه احساس نا توانی در کنترل خوردن برای مدت طولانی توصیف می‌ شود.
افرادی که این اختلال را دارند، در بازه‌ های زمانی نسبتاً کوتاهی مقدار زیادی غذا می‌ خورند بدون اینکه احساس گرسنگی فیزیولوژیکی داشته باشند و تا جایی که احساس اشباعیت و سیری ایجاد نمی‌ شود.
معمولاً در این وضعیت، افراد به صورت سریع و بی‌ اندازه غذا می‌ خورند و این عمل با احساس خجالت، ناراحتی و ترس از افزایش وزن همراه است.
پس از پرخوری، افراد عموماً احساس تنش، پشیمانی و ناراحتی روانی می‌ کنند.
اختلال پر خوری می‌ تواند تأثیرات منفی بر روی سلامت فیزیکی و روانی فرد داشته باشد.
ممکن است منجر به اضافه وزن یا چاقی شود و مشکلاتی مانند دیابت، بیماری قلبی، فشار خون بالا و اختلالات عاطفی مرتبط با خود تصویری منفی و کاهش اعتماد به نفس را به دنبال داشته باشد.
در صورتی که فکر می‌ کنید شما یا کسی اطرافیانتان از اختلال پرخوری رنج می‌ برد، مهم است که به افراد متخصص در حوزه بهداشت روانی مراجعه کنید تا تشخیص و درمان صحیح ارائه شود.دارو های پر کاربرد درمان پرخوری عبارتند از:

۱- ضد اسید ها

دارو هایی که برای کاهش تولید اسید معده و کنترل علائم پرخوری مانند سوزش معده و تقویت درب معده استفاده می‌ شوند.
به عنوان مثال، آنتاگونیست‌ های گیرنده H2 مانند رانیتیدین و مهارکننده‌ های پمپ پروتون مانند اُمپرازول.

۲- ضد حساسیت

دارو های ضد حساسیت نظیر آنتی‌ هیستامین‌ ها مانند سِتیریزین برای کاهش التهاب و حساسیت در بین روده‌ ها و جلوگیری از علائم پر خوری استفاده می‌ شوند.

۳- ضد التهاب

دارو های ضد التهاب نظیر استروئید ها مانند پرِدْنيزول برای کاهش التهاب در روده‌ ها و جلوگیری از علائم پرخوری استفاده می‌ شوند.

۴- ضد اسپاسم

دارو های ضد اسپاسم مانند دیکلوفناک و هیوسین برای کاهش تشنجات عضلانی در روده‌ ها و کنترل علائم پرخوری استفاده می‌ شوند.

۵- آنتی‌ بیوتیک

در برخی موارد، عفونت باکتریایی ممکن است عامل اصلی پر خوری باشد.
در این صورت، دارو های آنتی‌ بیوتیک مانند مترونیدازول  برای درمان عفونت و کاهش علائم پرخوری استفاده می‌ شود.

۶- ضد افسردگی

بعضاً پرخوري به علت افسردگي و استرس رخ مي دهد.
در اين صورت، دارو هاي ضد افسردي نظير سروكسات، فلوئوكستين و سيتالوپرام به منظور كاهش افسردگي و كنترل علائم پرخوري تجويز مي شود.

علائم اختلال پرخوری

علائم اختلال پرخوری ممکن است عبارت باشند از:

۱- پرخوری مکرر و بی‌ رویه

شخص مبتلا به اختلال پر خوری در بازه‌ های زمانی معینی مقدار زیادی غذا را مصرف می‌ کند، بدون اینکه در اثر گرسنگی فیزیولوژیکی باشد.
فرد نمی‌ تواند کنترل کند که چقدر غذا می‌ خورد و تا جایی که احساس سیری و اشباعیت ایجاد نمی‌ شود.

۲- مصرف غذای بزرگ و سریع

افراد مبتلا به این اختلال عادت دارند که در زمان کمتری مقدار زیادی غذا را سریعاً مصرف کنند، معمولاً به صورتی که احساس شیوع کننده و کنترل نا پذیری را تجربه کنند.

۳- احساس نا توانی در کنترل خوردن

فرد نمی‌ تواند خوردن خود را کنترل کند و در صورت تلاش برای کنترل، احساس نا امیدی، تنش و ناراحتی روانی می‌ کند.

۴- خوردن در دوره‌ های تنشی

خوردن بیش از حد معمولاً در دوره‌ های تنشی و ناراحتی رخ می‌ دهد. پس از پر خوری، احساس تسکین و کاهش تنش برای مدتی ایجاد می‌ شود، اما سپس احساس پشیمانی و خجالت می‌ کند.

۵- خوردن مخفیانه

شخص ممکن است در دوره‌ های پر خوری، خوراکی‌ ها را مخفیانه و بدون حضور دیگران مصرف کند تا از تذکر و نقد دیگران جلوگیری کند.

۶- اضطراب و افزایش استرس

افراد مبتلا به اختلال پر خوری معمولاً اضطراب و استرس روزمره بیشتری تجربه می‌ کنند و اغلب خوردن زیاد را به عنوان یک راه برای تسکین احساسات منفی استفاده می‌ کنند.

۷- نگرانی از وزن و شکل بدن

افراد مبتلا به این اختلال اغلب نگران افزایش وزن و شکل بدن خود هستند، اما در عمل نمی‌ توانند عادات خوردن نا مناسب را تغییر دهند.

۸- اثرات جانبی فیزیکی

پرخوری مزمن می‌ تواند به اضافه وزن، چاقی، مشکلات گوارشی، ناراحتی معده، بیماری قلبی و دیگر مشکلات جسمانی منجر شود.
اگر فکر می‌ کنید که شما یا کسی اطرافیانتان این علائم را دارید، مهم است که به پزشک یا متخصص بهداشت روانی مراجعه کرده و تشخیص و درمان صحیح را دریافت کنید.

علت اختلال پرخوری

دقیقاً علت اختلال پرخوری هنوز به طور کامل مشخص نشده است و ممکن است به عوامل مختلف برگردد.
با این حال، برخی از عوامل زیر می‌ توانند در بروز این اختلال نقش داشته باشند.

۱- عوامل روانشناختی

اختلالات روانشناختی مانند اضطراب، افسردگی، اضطراب اجتماعی و اختلالات خوردن قدیمی می‌ توانند به بروز اختلال پرخوری مرتبط باشند.
افراد ممکن است از پرخوری به عنوان راهی برای تسکین احساسات منفی استفاده کنند و این اختلال به عنوان یک مکانیسم دفاعی علیه استرس و اضطراب عمل کند.

۲- عوامل محیطی

عوامل محیطی مانند تاثیرات فرهنگی و اجتماعی، تجربه فشار های اجتماعی درباره وزن و شکل بدن، مدل‌ های نا صحیح خوردن در خانواده و رسانه‌ ها، و امکان دسترسی آسان به غذا های با ارزش غذایی کم و خوشمزه می‌ توانند در بروز این اختلال نقش داشته باشند.

۳- عوامل بیولوژیکی

عوامل بیولوژیکی نیز می‌ توانند در بروز اختلال پرخوری نقش داشته باشند.
برخی از تحقیقات نشان داده‌ اند که عوامل ژنتیکی و ترتیبات شیمیایی مغزی می‌ توانند تأثیرگذار باشند.
همچنین، نواقص در سیستم‌ های مغزی مرتبط با کنترل اشتها و احساس سیری می‌ توانند نقش داشته باشند.

۴- اضطراب و استرس

افرادی که تمایل دارند در مواجهه با استرس و اضطراب از خوردن بیش از حد استفاده کنند و این رفتار به تدریج به اختلال پر خوری منجر می‌ شود.
مهم است بدانید که این فاکتور ها تنها عوامل ممکن هستند و هر فرد و شرایطی ممکن است عوامل مختلفی در بروز اختلال پرخوری داشته باشد.
تشخیص دقیق و درمانی مناسب توسط متخصصین حوزه بهداشت روانی می‌ تواند به شما یا عزیزانتان کمک کند.

درمان سریع پرخوری

درمان اختلال پرخوری به طور کلی به مدت زمان طولانی و ترکیبی از روش‌ ها و مراحل انجام می‌ شود.
درمان سریع پرخوری وجود ندارد و بهتر است به دنبال راه‌ های درمانی که به شکل منظم و پیوسته انجام شوند باشید.
در ادامه، چندین روش درمانی که ممکن است در مدیریت اختلال پر خوری مورد استفاده قرار گیرند را بررسی می‌ کنیم.

۱- مشاوره روانشناختی

مشاوره روانشناختی، به ویژه روش‌ های مبتنی بر شناخت و رفتار CBT، می‌ تواند برای مدیریت اختلال پرخوری بسیار مؤثر باشد.
این نوع مشاوره به شما کمک می‌ کند تا الگو ها و باور های ناپسند را درباره غذا و بدن تغییر داده و راه‌ های بهتری را برای مدیریت احساسات منفی و استرس یاد بگیرید.

۲- پشتیبانی گروهی

شرکت در گروه‌ های پشتیبانی مخصوص افراد مبتلا به اختلال پرخوری می‌ تواند مفید باشد.
در این گروه‌ ها، افراد با سایر افرادی که تجربه مشابهی دارند، ارتباط برقرار می‌ کنند و از تجربیات و مشاوره یکدیگر بهره می‌ برند.

۳- پزشکی

برخی از دارو ها ممکن است به عنوان بخشی از درمان پرخوری در نظر گرفته شوند.
در صورت لزوم، پزشک ممکن است دارو ها را تجویز کند تا به مدیریت اختلال پرخوری کمک کند.

۴- تغذیه منظم و سالم

تغذیه سالم و منظم با تمرکز بر تنوع مواد غذایی و تأمین نیاز های بدن می‌ تواند به کاهش اشتهای بی‌ رویه و کنترل پرخوری کمک کند.

۵- تحول در روابط و محیط

بهبود روابط خانوادگی، کاهش فشار های اجتماعی و ایجاد محیطی پشتیبان‌ کننده و سازنده می‌ تواند در فرآیند درمان اختلال پرخوری مؤثر باشد.
درمان پرخوری به مجموعه اقدامات و روش‌هایی گفته می‌شود که برای کنترل و کاهش عادت پرخوری و مصرف غذای بیش از حد استفاده می‌شود.
درمان پرخوری شامل روش‌های روان‌درمانی، تغذیه‌ای، ورزشی و دارویی است.

۶- روش‌های روان‌درمانی

در این روش، فرد با کمک یک متخصص روان‌شناس یا روانپزشک به شناسایی علل و عوامل ناخواسته پرخوری خود می‌پردازد.
سپس با استفاده از تکنیک‌های روان درمانی مثل تحلیل رفتار، تحلیل شناختی-رفتاری، درمان شناخت-روان درمانگرافت و … سعی در تغیر الگوهای نادرست خوردن غذا دارد.

۷- روش‌های ورزشی

فعالیت‌های ورزشی منظم به عنوان یک روش درمان پرخوری مورد استفاده قرار می‌گیرد.
این فعالیت‌ها باعث افزایش سطح اندوفین ها در بدن می‌شود که بهبود خلق و خو و کاهش استرس را به همراه دارد.
همچنین، فعاليت هاي جسماني منجب كاهش سطح هورمون هاي تنبل كننده شده در بدن مي شود.
مهم است که توجه داشته باشید درمان اختلال پرخوری نیاز به صبر و پیوستگی دارد و هر فرد به طور متفاوت نیازمندی‌ های خود را دارد.
بهتر است با پزشک یا متخصص بهداشت روانی مشورت کنید تا برنامه درمانی مناسب برای شما تعیین شود.